https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-content\/uploads\/2023\/01\/Elvira-Osmani.mp3<\/a><\/audio>[\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Intervistuesja: Mir\u00ebmrama. A po ja nisim pak prej p\u00ebrkeq\u00ebsimit t\u00eb situat\u00ebs, qysh do q\u00eb e man n\u00eb mend; ku je kon, me kon je kon, sa vjet, \u00e7a man n\u00eb mend gjat\u00eb qasaj periudhe.
\nElvira Osmani: Un\u00eb jom kan\u00eb 22 vjet, jom kan\u00eb n\u00eb pun\u00eb, e pun\u00ebsume n\u00eb institucionin tash ku punoj si infermiere. Kena punu me nd\u00ebrrime edhe 2 or\u00eb pun\u00eb 3 dit\u00eb t\u00eb lira. At\u00eb dit\u00eb lufta te Jasharajt ve\u00e7 ka fillu, at\u00eb dit\u00eb, a mart\u00eb, un\u00eb jom kan\u00eb kah shkoj n\u00eb pun\u00eb, kah bohem gati p\u00ebr pun\u00eb, pa e dit\u00eb pa e analizu \u00e7ka po ndodh\u00eb atje thu ti po ndodh\u00eb me ni vend larg prej Prishtin\u00ebs q\u00eb shpesh her\u00eb edhe pajtohna me njer\u00ebzit kur thojn\u00eb q\u00eb Prishtina von\u00eb e ka ni luft\u00ebn se v\u00ebrtet\u00eb von\u00eb e kena ni luft\u00ebn. Edhe jom bo gati at\u00eb dit\u00eb, kom mar\u00eb\u00eb mantillin me hekuros\u00eb me u nis\u00eb n\u00eb m\u00ebngjes n\u00eb ora 8 p\u00ebr pun\u00eb q\u00eb me fillu n\u00eb ora 9. Nana jem u dal\u00eb \u201cku po shkon\u201d \u2013 n\u00eb pun\u00eb \u2013 \u201cqysh n\u00eb pun\u00eb a e din q\u00eb luft\u00eb po bohet atje, ti ku je nis\u00eb\u201d \u2013 jo kom than\u00eb s\u2019muj jon\u00eb njer\u00ebzit e shtrit\u00eb aty un\u00eb duhet me ju p\u00ebrgjigj detyr\u00ebs q\u00eb… Edhe jom nis\u00eb p\u00ebr pun\u00eb. Un\u00eb n\u00eb lagjen Emshir\u00eb, kur kom mrri te Santeja aty ni frym\u00eb asni njeri. Ajo qet\u00ebsia t\u00eb hangte u nijshin ve\u00e7 gjethet kah t\u00eb vijshin kah mrapa prej qet\u00ebsis\u00eb t\u00eb tmerrshme. Jom shku me ni frik\u00eb n\u00eb shpirt pa e dit\u00eb pse e kom at\u00eb frik\u00eb. Jom shku n\u00eb pun\u00eb, kur jena shku drejtori jon\u00eb na ka mbledh\u00eb personelin edhe na ka than\u00eb ju duheni me u kthy, ka p\u00ebrfundu p\u00ebr sot, na ka dhan\u00eb pagat mujore \u00e7ka \u00ebsht\u00eb dasht me na dhan\u00eb edhe jena kthy n\u00eb shpi. Ka than\u00eb na do t\u00eb rrijme me pacient\u00eb e ju keni me u kthy te familjet e juja se nuk dihet prej \u00e7astit n\u00eb \u00e7ast \u00e7ka ka me ndodh\u00eb. Edhe jom kthy n\u00eb shpi, jom ardh n\u00eb shpi, jom kan\u00eb n\u00eb lidhje me Dritonin, Dritoni ish 2 dit\u00eb para se me fillu bombardimet e NATO-s, Dritoni erdh me m\u00eb than\u00eb mu na duhet me dal\u00eb p\u00ebr Maqedoni, a don ti me ardh\u00eb me mu. M\u00eb ka \u00e7u p\u00ebr gjyshin e vet edhe un\u00eb jom i pajtimi edhe pse na pak koh\u00eb kishim q\u00eb njofshim, un\u00eb thash jo, nana m\u00eb ka rrit\u00eb n\u00eb k\u00ebt\u00eb situat\u00eb e un\u00eb me i pas dy dhimje t\u00eb mdhaja edhe t\u00eb luft\u00ebs edhe mu, jo. N\u00ebse na e kem fat njani tjetrin takohemi mas luft\u00ebs, n\u00ebse jo ti rrug\u00ebs tane un\u00eb rrug\u00ebs tem. Edhe vendosa mos me shku edhe u ktheva n\u00eb shpi. At\u00eb dit\u00eb axha jem erdh n\u00eb mramje i tha mamit tem na nes\u00ebr duhet me u nis\u00eb p\u00ebr fshatin ku u rrit\u00eb gjyshi jem, ku ka jetu n\u00eb ni fshat n\u00eb komun\u00eb t\u00eb Kamenic\u00ebs, fshat malor, q\u00eb na fmit\u00eb s\u2019jemi kan\u00eb asniher\u00eb deri at\u00ebher\u00eb, bile-bile as prind e tan\u00eb. Edhe u nis\u00ebm. Qysh me u nis\u00eb na n\u00eb Emshir\u00eb af\u00ebr stacioni t\u00eb autobusit po shkojna axhallar\u00ebt, fjemt e axhallar\u00ebve, vajzat e djemt, e krejt rini besa edhe f\u00ebmi t\u00eb moshave t\u00eb ndryshme. Un\u00eb ma e madhja 22 vjet tjer\u00ebt krejt nd\u00ebr p\u00ebrpos djemve t\u00eb axh\u00ebs t\u00eb bab\u00ebs q\u00eb jon\u00eb kan\u00eb ma t\u00eb rritun se un\u00eb po ma s\u00eb shumti 25 vjet ma i madhi i ka pas\u00eb. Edhe jena hyp n\u00eb autobus t\u00eb ekpresit p\u00ebr Gjilan. Kur jena nis\u00eb p\u00ebr Gjilan… na po bohem gati se jena tu shku po kujtojna n\u00eb pushime edhe po po i bojna torbat secila t\u00eb vet\u00ebn, po qesim parfima e sene vene pasta, brusha… nana jem po thot\u00eb hajdeni ma shpejt se na kishim refugjat\u00eb t\u00eb Drenic\u00ebs n\u00ebp\u00ebr lagjen ton\u00eb, n\u00eb shpijat tona edhe aty af\u00ebr n\u00eb tjertore jon\u00eb kan\u00eb t\u00eb pozicionun forcat serbe. Tash edhe te kazerma e Adem Jasharit at\u00ebher\u00eb jon\u00eb kan\u00eb krejt edhe ata kan\u00eb d\u00ebgju q\u00eb ka refugjat\u00eb, kan\u00eb planifiku me hy me na kontrollu, me na maltretu qaty. Edhe deri te kjo pjes\u00eb un\u00eb p\u00ebr \u00e7do dit\u00eb njo 1 jav\u00eb dit\u00eb rresht jom dal\u00eb te tregu n\u00eb Ulpian n\u00eb platon e Kurrizit kom kalu, jom shminku me buz\u00eb t\u00eb kuqe, jom rregullu me menu ata q\u00eb un\u00eb jom serbe me shku me ble ushqim me pru te familja se aty posht\u00eb n\u00ebr kurriz jon\u00eb kon krejt policia, shtabi policor n\u00eb ato lokale. Edhe ata kujtojshin q\u00eb serbe, m\u00eb p\u00ebrsh\u00ebndetshin, i p\u00ebrsh\u00ebndetsha pa frik\u00eb, pa dit\u00eb me u frigu edhe s\u2019u kan\u00eb mos me u frigu po kur je shum\u00eb i ri nuk e menon at\u00eb pjes\u00eb. Edhe u kthym n\u00eb shpi edhe vazhdum edhe vendos\u00ebm me shku n\u00eb fshat, vazhdum rrug\u00ebn m\u00eb autobus. Po n\u00eb autobus ka pas\u00eb njer\u00ebz t\u00eb ndrysh\u00ebm edhe polic\u00eb edhe militar\u00eb edhe njer\u00ebz qytetar\u00eb edhe serb\u00eb edhe shqiptar\u00eb q\u00eb kan\u00eb zgjedh relacionin Prishtin\u00eb-Gjilan n\u00eb ato fshatrat e tyne. Kur mrrijt\u00ebm te Dheu i Bardh\u00eb disa autobus\u00eb jon\u00eb kan\u00eb q\u00eb kan\u00eb pas\u00eb at\u00eb relacion, plot i st\u00ebrmbushun autobusi me njer\u00ebz pa detyrim, me d\u00ebshir\u00eb na jena shku se kan\u00eb dit\u00eb ata as ku po shkojm\u00eb edhe na kan\u00eb zbrit\u00eb krejtve, rinin\u00eb, vajzat, djemt te Dheu i Bardh\u00eb. Na kan\u00eb rendit\u00eb me radh\u00eb edhe jon\u00eb ardh\u00eb forcat policore militare na kan\u00eb than\u00eb me i nxerr torbat tona. I kemi nxer, i kan\u00eb kontrollu \u00e7ka kem, kan\u00eb bo hajgare n\u00eb kuad\u00ebr t\u00eb atyne parfumeve, pastave, po shkoni p\u00ebr shetitje, po doni ashtu, po doni kshtu, ofendime prej ma t\u00eb ndryshmeve. Edhe na kan\u00eb majt\u00eb p\u00ebraf\u00ebrsisht, un\u00eb po thom nashta njo 45 minuta, gjys\u00eb ore, 45 minuta. Edhe ka ardh\u00eb ni urdh\u00ebr me hy na mrena. Dmth prap me na kthy n\u00eb autobus. Na kan\u00eb kthy n\u00eb autobus, kena vazhdu rrug\u00ebn p\u00ebr Gjilan, jena nal n\u00eb stacionin e autobusave n\u00eb Gjilan edhe kena zbrit\u00eb pak para se me ra terri. S\u2019po di ora sa ka qen\u00eb kur kena zbrit\u00eb atje. Aty qyteti n\u00eb heshtje totale, asni njeri pos na tu ec\u00eb, kolon\u00eb, me than\u00eb ni kolon\u00eb e vog\u00ebl, familjet tona. Edhe kamiona me paramilitar\u00eb q\u00eb gjujshin shishe, birra, shajshin, biskatshin, qarkullojshin n\u00ebp\u00ebr qytet. Na n\u00eb kthes\u00ebn e par\u00eb q\u00eb vije meniher\u00eb prej stacionit jena fut\u00eb n\u00eb t\u00eb djatht\u00eb. Te posht\u00eb k\u00ebshtu edhe n\u00eb t\u00eb djatht te ni familje. Familje e njoftun. Jena hy n\u00eb oborr pa i njoft pa e dit\u00eb vet\u00ebm me shp\u00ebtu se nat\u00eb edhe vajza t\u00eb reja e djem t\u00eb ri. Kur jena hy aty kena rastis\u00eb me ni familje q\u00eb bash kryefamiljari i p\u00ebrndjekur politikisht, disa her\u00eb i burgosun. Mir\u00ebpo po edhe me insistimin e axh\u00ebs ton\u00eb ata nuk na kan\u00eb liru at\u00eb nat\u00eb prej atyhit p\u00ebr shkak gjendjes qysh ka qen\u00eb edhe kena bujt, na kan\u00eb shtru ushqime t\u00eb ndryshme, jon\u00eb munu me na p\u00ebrkrah\u00eb emocionalisht edhe kena nejt deri n\u00eb m\u00ebngjes. N\u00eb m\u00ebngjes jemi zgju, kena hang\u00ebr m\u00ebngjes edhe axha jem vendosi prap me vazhdu rrug\u00ebn p\u00ebr ku ishim nis\u00eb. Ata insistojshin q\u00eb na mos me shku sepse u frigojshin q\u00eb po na gjen di\u00e7ka. Gjith\u00eb k\u00ebto vajzat thojshin, gjith\u00eb k\u00ebta djem n\u00eb koh\u00ebn ma t\u00eb mir\u00eb, rrini k\u00ebtu. Po, axha jem ju tha jo nuk muj me nejt se ti boll i paske hallet e tua ata me ardh me ti gjet\u00eb edhe refugjat\u00ebt n\u00eb shpi ti nuk t\u00eb pret di\u00e7ka tjet\u00ebr ty edhe familjen ve\u00e7 ekzekutimi. Edhe vendos\u00ebm me shku n\u00eb fshat. Edhe shkum si shkum te fshati jon\u00eb, aty ma fillun bombardimet, filloj lufta krejt atje n\u00eb fshat s\u2019na pritke k\u00ebrkush sikur ni bot\u00eb tjet\u00ebr. Natyra e mir\u00eb, ajri i past\u00ebrt, fmit\u00eb u knaqshin tu hang\u00ebr tu pi ushqim sa dush, s\u2019mungojke realisht kurgjo se aty n\u00eb fshat jetojke axha i bab\u00ebs tem ni 80 vje\u00e7ar q\u00eb dmth e kultivojke qeshtu u mirrke me bag\u00ebti e me… edhe jetojke n\u00eb at\u00eb vend. P\u00ebr neve ndryshim shum\u00eb i madh, fmit\u00eb ishin lypshin aerokrema, lypshin xhema, lypshin… po s\u2019ishin ato lukse atje, u m\u00ebsun me djathin e me langun e me specin e me krejt. Edhe na praktikisht e harrum pse jena shku na u doke ni pjes\u00eb ni pushim shum\u00eb i mir\u00eb ve\u00e7 pse nat\u00ebn nijshim bombardimet, zhurmat. Aq sa ishin t\u00eb frik\u00ebshme ishin edhe t\u00eb sigurta p\u00ebr ne se ti kur e din q\u00eb nj\u00eb forc\u00eb e madhe po gjun u nijshe shum\u00eb sigurt\u00eb edhe pse e dijshe q\u00eb nalt e krejt po shum\u00eb sigurt\u00eb. Edhe fillun forcat e U\u00c7K-s\u00eb me u sill\u00eb n\u00ebp\u00ebr ato fshatna edhe fillun t\u00eb ndiqen prej forcave serbe edhe na u desht doemos me u largu prap prej atij fshati me shku n\u00eb ni fshat ku u kan\u00eb fshati i hall\u00ebs t\u00eb bab\u00ebs tem. Halla e bab\u00ebs tem e martume. Nj\u00eb fshat q\u00eb n\u00eb territor \u00ebsht\u00eb n\u00eb Kosov\u00eb, quhet Breznic\u00eb, po \u00ebsht\u00eb n\u00eb komun\u00eb n\u00eb kuad\u00ebr t\u00eb Serbis\u00eb, komun\u00eb e Serbis\u00eb. A n\u00eb territor \u00ebsht\u00eb n\u00eb Kosov\u00eb. Edhe shkum n\u00eb at\u00eb fshat. Kur shkum n\u00eb at\u00eb fshat, u ambientum edhe pse aty ishim shum\u00eb, shum\u00eb mysafir\u00eb aty na. T\u00eb panjoftun shum\u00eb. Ata fillun lagjja, kusherit\u00eb e tyne me na respektu me na thirr\u00eb n\u00eb dreka e darka. Nejt\u00ebm njo disa dit\u00eb, nuk e di sakt sa dit\u00eb. Edhe nj\u00eb nat\u00eb para se na me u largu prej atij fshati hyn\u00ebn forcat policore me k\u00ebrku p\u00ebr refugjat\u00eb sepse dikush ka lajm\u00ebru q\u00eb ka refugjat\u00eb n\u00eb at\u00eb fshat. Edhe na u detyrum me i marr\u00eb prap fmit\u00eb, burra, gra, krejt \u00e7ka ishim edhe me dal prej atij fshati me u nis\u00eb p\u00ebr Prishtin\u00eb. Edhe pse lufta s\u2019kish p\u00ebrfundu na prap u kthym n\u00eb shpi ton\u00eb. Kur erdh\u00ebm, mrrijta, erdh\u00ebm pa pik\u00eb problemi erdh\u00ebm n\u00eb Prishtin\u00eb, sikur kur po vjen…
\nIntervistuesja: A keni ec\u00eb a me autobus?
\nElvira Osmani: Jo me autobus prej Gjilanit deri n\u00eb… prej atij fshati deri n\u00eb Gjilan nuk m\u00eb kujtohet me \u00e7ka jemi shku…
\nIntervistuesja: Okay.
\nElvira Osmani: Mir\u00ebpo, prej Gjilanit deri n\u00eb Prishtin\u00eb jemi ardh\u00eb me autobus ish ekspres. Kur jena ardh\u00eb t\u00eb stacioni u kan\u00eb 3 dit\u00eb para se me hy NATO, para se me p\u00ebrfundu lufta, dmth n\u00eb luft\u00eb jena kthy prap n\u00eb lagje. Kur jena ardh\u00eb t\u00eb stacioni bari ish rrit\u00eb ish bo 2 metra. Ish dek\u00eb gjith\u00e7ka edhe erdh\u00ebm te shpija jon\u00eb, i l\u00ebshum roletat, i vum\u00eb perdet e trasha t\u00eb gjelb\u00ebrta edhe s\u2019guxojshim me u ni gjall\u00eb se ata policia q\u00eb ishin aty n\u00eb fabrik\u00ebn e pambukut p\u00ebrball\u00eb nesh ata ton nat\u00ebn l\u00ebviz\u00ebshin n\u00ebp\u00ebr oborre. Edhe at\u00eb nat\u00eb q\u00eb hin NATO q\u00eb merret vendimi me hy NATO, forcat e NATO-s k\u00ebtu, na s\u2019kena pas\u00eb informacion, dmth se kemi dit\u00eb ve\u00e7 kena pa zhurm\u00eb t\u00eb madhe me automatik\u00eb, automatik\u00eb prej forcave policore q\u00eb kan\u00eb hy n\u00ebp\u00ebr oborre, thojshim \u00e7ka ndodhi, \u00e7ka u bo. I pritshim p\u00ebr \u00e7do moment q\u00eb kan\u00eb me na hy brenda, po nuk ndodhi ajo. Nja tre-kat\u00ebr or\u00eb qajo e madhe edhe u qet\u00ebsu edhe tham \u00e7ka ndodhi q\u00eb u qet\u00ebsu, kur u \u00e7um n\u00eb m\u00ebngjes axha jem e l\u00ebshoj ni radio edhe e kuptum q\u00eb KFOR-i ka hy dmth na jena shliru. Lufta ka p\u00ebrfundu edhe axha na tha hajdeni po shkojna po i presim edhe na dol\u00ebm n\u00eb k\u00ebt\u00eb pjes\u00ebn kah stacioni me i prit\u00eb. KFOR-i anglez kishin marr\u00eb shum\u00eb bombone t\u00eb ndryshme me ni kese me thas\u00eb, \u00e7okollata, l\u00ebpistra, edhe krejt fmija hyp\u00ebn mi at\u00eb tenk\u00ebn. Ata shum\u00eb u emocionun kur na pan\u00eb edhe na dhan\u00eb ato na shp\u00ebrndan\u00eb edhe e pan\u00eb q\u00eb p\u00ebrfundoj ajo. U kthym na n\u00ebp\u00ebr shpija edhe KFOR-i anglez u vendos\u00eb n\u00eb fabrik\u00ebn e pambukut n\u00eb tjertore. Mas njo dy jave nashta n\u00eb jon\u00eb vendos\u00eb hyn\u00ebn n\u00eb lagjen ton\u00eb, shpi p\u00ebr shpi KFOR-i m\u00eb dy persona t\u00eb atorizun me na pyt\u00eb a ju mungon di\u00e7ka, a keni ndonj\u00eb problem sh\u00ebndet\u00ebsor, a ka di\u00e7ka q\u00eb na mujna me ju ndihmu edhe sa keni fuqi p\u00ebr pun\u00eb, sa persona jeni, \u00e7far\u00eb kualifikime keni. Edhe praktikisht na gati 70% e rinis\u00eb t\u00eb lagj\u00ebs u pun\u00ebsum aty n\u00eb KFOR. Un\u00eb fillova ta b\u00ebj pun\u00ebn tem si infermiere aty ndihm\u00ebse infermiere, kishim batalionin e sh\u00ebndet\u00ebsis\u00eb ata q\u00eb ti mujshe me ju ndihmu. Jo q\u00eb kishin ata di\u00e7ka naj pun\u00eb aty q\u00eb bojshin po ndonj\u00eb premja a di\u00e7ka t\u00eb ushtar\u00ebve edhe pun\u00ebn e p\u00ebrkthyses vijshin njer\u00ebzit, lidhje e sene, njer\u00ebz me trauma t\u00eb ndryshme me k\u00ebrkesa t\u00eb ndryshme; ushqimore, veshmbathje, probleme psikologjike, probleme t\u00eb ndryshme. Edhe na shumica… si p\u00ebrkthys, disa i ndihmojshin n\u00eb kuzhin\u00eb, secili sipas asaj n\u00eb nifar forme u ambientum, shum\u00eb shpej u kthym n\u00eb realitet edhe n\u00eb jet\u00ebn ashtu si duhet.
\nIntervistuesja: E qysh e man n\u00eb mend her\u00ebn e par\u00eb kur ke dal\u00eb prej mahall\u00ebs n\u00eb pjes\u00eb tjera t\u00eb Prishtin\u00ebs, a t\u00eb ka lan\u00eb p\u00ebrshtypje najsen tjet\u00ebr se e p\u00ebrmende pak barin po lagjet tjera q\u00eb ishin kan\u00eb t\u00eb prekuna.
\nElvira Osmani: N\u00eb lagjet tjera un\u00eb s\u2019i maj n\u00eb mend, nuk i kujtoj, ve\u00e7 at\u00eb dit\u00eb dmth kur jem dal\u00eb prej Prishtin\u00ebs, kah jom shku n\u00eb pun\u00eb q\u00eb thash qet\u00ebsi totale se thujse gati krejt qyteti ve\u00e7 i zbraz\u00eb p\u00ebrpos lagjes q\u00eb un\u00eb jetojsha dmth qaty s\u2019kan\u00eb hi hala me i largu edhe e vetmja lagje q\u00eb ka pas ma shum\u00eb refugjat\u00eb deri n\u00eb at\u00eb koh\u00eb u kan\u00eb qajo lagje. Edhe nuk kan\u00eb hy k\u00ebshtu me i largu p\u00ebr shembull kah Santeja banesat e ato krejt i kan\u00eb largu se aty u kan\u00eb stacionu policia serbe. Kjo heshtje e tmerrshme q\u00eb tamon er\u00eb lufte, po njeri kur \u00ebsht\u00eb i ri nuk po dijke. E na pjesa tjet\u00ebr q\u00eb kem met\u00eb k\u00ebtu, se edhe k\u00ebta harrova me e cek\u00eb, neve na kan\u00eb pajis\u00eb me disa kartona identifikues policia serbe. Na kan\u00eb detyru me shku me i dhan\u00eb t\u00eb dhanat personale, kan\u00eb qen\u00eb kartona pembe edhe t\u00eb gjelb\u00ebrt. Tash un\u00eb sakt\u00eb nuk e maj n\u00eb mend po e kujtoj q\u00eb kan\u00eb than\u00eb q\u00eb ata me karton t\u00eb gjelb\u00ebrt q\u00eb jon\u00eb identifiku jon\u00eb kan\u00eb n\u00eb list\u00ebn e ekzekutimit dmth q\u00eb gati krejt rinia edhe krejt djal\u00ebria jon\u00eb kan\u00eb t\u00eb pajisun me kartona t\u00eb gjelb\u00ebrt. E pjesa tjet\u00ebr e mbetun dmth me t\u00eb pembe jon\u00eb kan\u00eb pjes\u00eb e rritun q\u00eb s\u2019ju kan\u00eb hy atyne n\u00eb interes p\u00ebr ekzekutim. N\u00eb at\u00eb karton t\u00eb gjelb\u00ebrt ke pas\u00eb me sh\u00ebnu emrin, mbiemrin, mosh\u00ebn edhe dat\u00eblindjen e sakt\u00eb edhe vendin ku ti jeton. Gjoja se arsyetimi i tyne jon\u00eb kan\u00eb kishe po na pajisin me ato kartona p\u00ebr me l\u00ebviz\u00eb na lirsh\u00ebm sepse n\u00ebse mu m\u00eb nalin n\u00eb rrug\u00eb e nuk kom ndonj\u00eb pajisje identifikue mujn\u00eb me m\u00eb arrestu q\u00eb nuk ka q\u00ebndru ajo se na kem pas\u00eb pajisje identifikimi, na p\u00ebr shembull un\u00eb si 22 vje\u00e7are un\u00eb jom kan\u00eb e pajisun me let\u00ebrnjoftim a po di\u00e7ka tjet\u00ebr. Edhe plus let\u00ebrnjoftimat jon\u00eb kan\u00eb t\u00eb Serbis\u00eb nuk jon\u00eb kan\u00eb… po po dmth sipas krejt gjithmon\u00eb po thom ata sakt\u00eb s\u2019na kan\u00eb tregu po sipas njer\u00ebzve q\u00eb kan\u00eb ni ato jon\u00eb pajis\u00eb… jena pajis\u00eb p\u00ebr ekzekutim, p\u00ebr shenj\u00ebzim n\u00eb nifar forme me dit\u00eb sakt\u00eb sa banor\u00eb jon\u00eb n\u00eb qytet, ku jetojn\u00eb edhe \u00e7far\u00eb moshe kan\u00eb q\u00eb ata me na keqp\u00ebrdor\u00eb n\u00eb forma qysh dijn\u00eb ata vet.
\nIntervistuesja: Falemnderit shum\u00eb![\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row]<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"[vc_row][vc_column][vc_column_text][\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Intervistuesja: Mir\u00ebmrama. A po ja nisim pak prej p\u00ebrkeq\u00ebsimit t\u00eb situat\u00ebs, qysh do q\u00eb e man n\u00eb mend; ku je kon, me kon je kon, sa vjet, \u00e7a man n\u00eb mend gjat\u00eb qasaj periudhe. Elvira Osmani: Un\u00eb jom kan\u00eb 22 vjet, jom kan\u00eb n\u00eb pun\u00eb, e pun\u00ebsume n\u00eb institucionin tash ku punoj si infermiere. Kena […]<\/p>\n","protected":false},"author":3,"featured_media":1003,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"footnotes":""},"categories":[22],"tags":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/2154"}],"collection":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/users\/3"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=2154"}],"version-history":[{"count":1,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/2154\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":2155,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/2154\/revisions\/2155"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/media\/1003"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=2154"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=2154"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=2154"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}