https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-content\/uploads\/2023\/01\/Olivera-Spasojevic.mp3<\/a><\/audio>[\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Intervistuesja: A mund t\u00eb prezantoheni fillimisht?
\nOlivera Spasojeviq: Po. Un\u00eb jam Olivera Spasojeviq. Para luft\u00ebs kam jetuar n\u00eb Prishtin\u00eb. Tani jetoj n\u00eb Lapnasell\u00eb si person i kthyer, si e kthyer. Un\u00eb jam k\u00ebtu tash 13 vjet dhe jam e lumtur q\u00eb jam rikthyer, duhet ta them k\u00ebt\u00eb. N\u00eb fillim kisha frik\u00eb se m\u00eb kthehej, kjo \u00ebsht\u00eb \u00e7\u00ebshtja e par\u00eb, ajo q\u00eb kisha p\u00ebrjetuar m\u00eb kthehej. Ajo situat\u00eb e vet\u00ebdijshme. Si do t\u2019ia b\u00ebj, a do t\u00eb dalim nga kjo situat\u00eb sh\u00ebndosh\u00eb e gjall\u00eb, normale apo \u00e7ka do t\u00eb ndodh\u00eb. Por, m\u00eb duhet t\u00eb them se jam shum\u00eb e lumtur q\u00eb jam rikthyer. \u00cbsht\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb. Ka disa gj\u00ebra q\u00eb ndoshta do t\u2019i ndryshoja p\u00ebr nj\u00eb jet\u00eb m\u00eb t\u00eb mir\u00eb, por mir\u00eb \u00ebsht\u00eb. Jam e lumtur q\u00eb jam k\u00ebtu. Un\u00eb kam nj\u00eb banes\u00eb dhe jam e k\u00ebnaqur me disa gj\u00ebra. E tash p\u00ebr gj\u00ebrat tjera, vet\u00ebm t\u00eb jemi me sh\u00ebndet.
\nIntervistuesja: Si e mbani mend periudh\u00ebn para luft\u00ebs?
\nOlivera Spasojeviq: Periudha para luft\u00ebs la nj\u00eb ndikim shum\u00eb t\u00eb r\u00ebnd\u00eb dhe t\u00eb keq p\u00ebr mua dhe familjen time. Un\u00eb isha me n\u00ebn\u00ebn dhe kam jetuar me t\u00eb bashk\u00eb. At\u00ebher\u00eb isha e mitur dhe ishte shum\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb p\u00ebr mua t\u2019i kaloja ato gj\u00ebra q\u00eb ndodh\u00ebn. Ato padyshim q\u00eb mbet\u00ebn prapa. Sa i p\u00ebrket k\u00ebsaj, nuk harrohet. Ishim n\u00eb Prishtin\u00eb, jetonim aty. Na u desh t\u00eb largoheshim nga sht\u00ebpia, pra nga sht\u00ebpia dhe vatra. Ne lam\u00eb gjith\u00e7ka pas. Ishte shum\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb, stresuese, e dhimbshme t\u00eb shihje nj\u00eb autobus n\u00eb t\u00eb cilin shtyhej masa me njer\u00ebz. Nj\u00ebzet… nuk e di, ishin mbi nj\u00ebzet veta, dyzet, pes\u00ebdhjet\u00eb. N\u00eb m\u00ebnyr\u00eb q\u00eb t\u00eb largoheshin t\u00eb gjith\u00eb at\u00eb dit\u00eb, q\u00eb t\u00eb largoheshin t\u00eb gjith\u00eb at\u00eb dit\u00eb. Sepse ata… sepse ne ishim n\u00eb dit\u00ebn e fundit, q\u00eb do t\u00eb thot\u00eb dita e fundit e nisjes. Autobusi i fundit q\u00eb shkonte n\u00eb Novi Sad, pavar\u00ebsisht vendit ku duhej t\u00eb udh\u00ebtoja. Ai… bile humb\u00ebm pjes\u00ebn e rrug\u00ebs sepse duhej t\u00eb shkonim n\u00eb Kralev\u00eb. P\u00ebrfunduam n\u00eb Novi Sad, dometh\u00ebn\u00eb… ja, fatkeq\u00ebsisht ky ishte transporti i fundit. Ishte shum\u00eb stresuese, e trishtueshme, ne lam\u00eb gjith\u00e7ka pas vetes. Kishim vet\u00ebm nj\u00eb \u00e7ant\u00eb. Kolegu i n\u00ebn\u00ebs tha se duhet t\u00eb largohemi nga Prishtina sepse \u00ebsht\u00eb dita e fundit. At\u00eb koh\u00eb ata njer\u00ebz q\u00eb pushtonin ato sht\u00ebpi serbe, dhe q\u00eb b\u00ebnin at\u00eb spastrimin e serb\u00ebve nga… pavar\u00ebsisht nga politika, un\u00eb nuk jam politikane, por mund t\u00eb them se u desh t\u00eb largoheshim sepse kolegu i n\u00ebn\u00ebs sime, ku ata kan\u00eb… ku ajo ka punuar n\u00eb firm\u00eb, tha se duhet t\u00eb largohemi sepse kan\u00eb filluar t\u00eb hyjn\u00eb n\u00ebp\u00ebr sht\u00ebpia dhe t\u00eb japin afate p\u00ebr shp\u00ebrngulje. K\u00ebshtu q\u00eb, at\u00eb dit\u00eb kaluam shum\u00eb keq dhe kaluam n\u00ebp\u00ebr nj\u00eb ferr. N\u00eb rrug\u00eb kishte nj\u00eb kolon\u00eb automjetesh, ishte e v\u00ebshtir\u00eb p\u00ebr t\u00eb dal\u00eb. Njer\u00ebzit shp\u00ebrnguleshin masivisht. Kjo nuk harrohet. Autobusi ishte i fundit q\u00eb ishte p\u00ebrplot. Njer\u00ebzit nuk kishin ku t\u00eb hynin, as ku t\u00eb q\u00ebndronin apo t\u00eb uleshin. Pra, ishin nj\u00ebri mbi tjetrin. Ishte stresuese. Un\u00eb at\u00ebher\u00eb pata mbaruar vitin e par\u00eb t\u00eb shkoll\u00ebs s\u00eb mesme, pra isha e mitur. Dhe e kam shum\u00eb t\u00eb v\u00ebshtir\u00eb at\u00eb shp\u00ebrngulje dhe at\u00eb situat\u00eb q\u00eb ka ndodhur n\u00eb at\u00eb periudh\u00eb t\u00eb vitit \u201899. Ne u larguam nga Kosova, pra nga Prishtina, n\u00eb muajin mars.
\nIntervistuesja: Dhe a mund t\u00eb ktheheni n\u00eb periudh\u00ebn para gjith\u00eb k\u00ebsaj, para demonstratave. Si keni jetuar para luft\u00ebs?
\nOlivera Spasojeviq: Para demonstratave dhe para luft\u00ebs n\u00eb p\u00ebrgjith\u00ebsi, t\u00eb gjith\u00eb ia kalonin mir\u00eb. T\u00eb gjith\u00eb bashk\u00ebpunonin me nj\u00ebri-tjetrin. Askush nuk ngacmonte ask\u00ebnd. Punonin kolegjialisht dhe… nuk kishte asgj\u00eb aty sikur do t\u00eb kishte luft\u00eb, sikur do t\u00eb kishte… sikur do t\u00eb vinte deri te konflikti. Sepse, q\u00eb nga lindja ime, t\u00eb gjith\u00eb kemi jetuar si nj\u00eb komunitet, n\u00eb harmoni. Kemi pasur biseda t\u00eb p\u00ebrbashk\u00ebta, nj\u00eb marr\u00ebveshje, nj\u00eb pun\u00eb. T\u00eb gjith\u00eb b\u00ebnin jet\u00ebn e tyre. \u00c7far\u00eb ndodhi, ndodhi, por mendoj se para luft\u00ebs… para luft\u00ebs, t\u00eb gjith\u00eb jetonin n\u00eb m\u00ebnyr\u00eb t\u00eb qytet\u00ebruar, paq\u00ebsore, t\u00eb qet\u00eb, e ndihmonin nj\u00ebri-tjetrin, shkonin mir\u00eb, pavar\u00ebsisht nga nacionaliteti. Ishte… kishte nj\u00ebfar\u00eb respekti. Nuk kishte urrejtje, nuk kishte p\u00ebrbuzje, nuk kishte konflikte, nuk kishte… tani ndodhte nganj\u00ebher\u00eb, kudo n\u00eb bot\u00eb ndodh di\u00e7ka, ndonj\u00eb konflikt, ndonj\u00eb gj\u00eb e vog\u00ebl. A ishte kjo… pavar\u00ebsisht aksidentit, nuk ka r\u00ebnd\u00ebsi, \u00e7far\u00ebdo q\u00eb ishte. Por njer\u00ebzit si njer\u00ebz e respektonin nj\u00ebri-tjetrin, nuk e shikonin nacionalitetin, apo fen\u00eb,… nuk e di. Pra, t\u00eb gjith\u00eb jetonin si nj\u00eb nj\u00ebsi, si nj\u00eb bashk\u00ebsi. Nuk ka pasur kurr\u00eb… Un\u00eb kam jetuar n\u00eb shkoll\u00eb me… kam shkuar n\u00eb shkoll\u00eb dhe kam jetuar n\u00eb nj\u00eb mjedis t\u00eb till\u00eb q\u00eb t\u00eb gjith\u00eb jemi marr\u00eb vesh. Un\u00eb kisha nj\u00eb shqiptar q\u00eb ishte shok imi i shkoll\u00ebs. Shkonim bashk\u00eb n\u00eb shkoll\u00eb dhe e respektonim nj\u00ebri-tjetrin. N\u00eb at\u00eb sht\u00ebpi m\u00eb prisnin me buk\u00eb e me \u00e7aj. Ishte shoq\u00ebri e past\u00ebr. Ja, tani ai shoku im \u00ebsht\u00eb gjinekologu kryesor n\u00eb Prishtin\u00eb. Un\u00eb kam mbaruar gjinekologjin\u00eb. Dua t\u00eb them, u gjet\u00ebm dhe ja, u p\u00ebrputh kjo. E mora vesh k\u00ebt\u00eb pas kaq vitesh, pas 15-16, 20 viteve a sa kan\u00eb kaluar q\u00eb ai \u00ebsht\u00eb me profesion gjinekolog si un\u00eb. Por ai \u00ebsht\u00eb mjek dhe un\u00eb jam infermiere. Dhe k\u00ebshtu q\u00eb t\u00eb gjith\u00eb shkonim mir\u00eb, ishim t\u00eb gjith\u00eb si nj\u00eb. Pra nuk ka pasur ndarje, nuk ishte ajo q\u00eb a \u00ebsht\u00eb ky shqiptar, rom, turk, nuk kishte r\u00ebnd\u00ebsi. T\u00eb gjitha nacionalitetet respektoheshin nd\u00ebrmjet vete. Nuk kishte urrejtje, p\u00ebrbuzje. Askush nuk e priste q\u00eb ai bum t\u00eb ndodhte n\u00eb at\u00eb jet\u00eb, n\u00eb at\u00eb periudh\u00eb. Q\u00eb njer\u00ebzit do t\u00eb duhet t\u00eb largohen. Un\u00eb nuk mund t\u00eb them tani, ndoshta edhe disa prej tyre jan\u00eb larguar, un\u00eb k\u00ebt\u00eb nuk e di, sepse kjo \u00ebsht\u00eb politik\u00eb. Por, sa i p\u00ebrket serb\u00ebve t\u00eb d\u00ebbuar, k\u00ebt\u00eb askush nuk e priste. Nuk e dinte. Sepse situata ishte e q\u00ebndrueshme. Kishte inflacion at\u00ebher\u00eb p\u00ebr qum\u00ebsht e p\u00ebr buk\u00eb, edhe skamje si kjo q\u00eb po ndodh tani, pasha zotin por… edhe shtrenjt\u00ebsi kishte e t\u00eb gjitha k\u00ebto, t\u00eb ardhura t\u00eb ul\u00ebta. Por njer\u00ebzit punonin, merrnin kredi, mundoheshin, merrnin p\u00ebrmes firmave at\u00eb q\u00eb iu takonte por, por nuk kishte kurrfar\u00eb p\u00ebrbuzje, asnj\u00eb ndarje. T\u00eb gjith\u00eb jetuan n\u00eb harmoni si nj\u00eb.
\nIntervistuesja: A mendoni se mund ta l\u00ebm\u00eb pas luft\u00ebn dhe s\u00eb bashku t\u00eb nd\u00ebrtojm\u00eb nj\u00eb shoq\u00ebri m\u00eb t\u00eb mir\u00eb n\u00eb Kosov\u00eb?
\nOlivera Spasojeviq: Epo, p\u00ebr sa m\u00eb p\u00ebrket mua, m\u00eb s\u00eb shumti do t\u00eb doja q\u00eb njer\u00ebzit t\u00eb ishin si nj\u00eb. T\u00eb gjith\u00eb t\u00eb jen\u00eb ashtu… t\u00eb pajtohen me nj\u00ebri-tjetrin dhe ta ndihmojn\u00eb nj\u00ebri-tjetrin, sepse kjo bot\u00eb \u00ebsht\u00eb nj\u00eb, n\u00eb t\u00eb cil\u00ebn njer\u00ebzit nuk kan\u00eb fare faj. Ata thjesht duhet t\u00eb shohin q\u00eb t\u00eb… ne jemi aq sa jemi dhe se duhet edhe t\u00eb bashk\u00ebpunojn\u00eb edhe t\u00eb merren vesh, dhe t\u00eb punojn\u00eb e t\u00eb funksionojn\u00eb si nj\u00eb. Pra, do t\u00eb doja q\u00eb situata t\u00eb ishte shum\u00eb m\u00eb e thjesht\u00eb sepse asnj\u00ebra… Tash, sa i p\u00ebrket pal\u00ebs tjet\u00ebr, mes serb\u00ebve dhe shqiptar\u00ebve, pasi jemi n\u00eb Kosov\u00eb. As ata nuk mund t\u00eb b\u00ebjn\u00eb pa serb\u00ebt, as serb\u00ebt nuk mund t\u00eb b\u00ebjn\u00eb pa shqiptar\u00ebt. Dua t\u00eb them, kjo \u00ebsht\u00eb situata. Sado q\u00eb disa njer\u00ebz ikin nga disa gj\u00ebra reale, nga disa fakte reale, megjithat\u00eb ne k\u00ebtu jemi njer\u00ebz q\u00eb punojm\u00eb dhe funksionojm\u00eb s\u00eb bashku si nj\u00eb dhe duhet t\u00eb m\u00ebsohemi me pozicionin n\u00eb t\u00eb cilin ndodhemi. P\u00ebr t\u00eb funksionuar si nj\u00eb. Jo…… Fet\u00eb pra jan\u00eb t\u00eb ndryshme. Ti je serbe, un\u00eb jam serbe, ai \u00ebsht\u00eb shqiptar, turk, goran, nuk ka r\u00ebnd\u00ebsi, rom. Por njer\u00ebzit duhet t\u00eb bashkohen pavar\u00ebsisht nga… dhe ta largojn\u00eb at\u00eb urrejtje, at\u00eb p\u00ebrbuzje, t\u00eb mendojn\u00eb pozitivisht. Nuk ka ndarje. Si Ukraina me Rusin\u00eb, si tani Shqip\u00ebria q\u00eb u nda, pra me neve k\u00ebtu n\u00eb Kosov\u00eb. Do t\u00eb ishte mir\u00eb sikur t\u00eb ktheheshim n\u00eb nj\u00eb koh\u00eb, gjat\u00eb koh\u00ebs \u201cih-ih-ih\u201d t\u00eb larg\u00ebt, kur t\u00eb gjith\u00eb ishin nj\u00eb, nj\u00eb t\u00ebr\u00ebsi. Nuk kishte ndarje. Sllovenia e k\u00ebshtu me radh\u00eb, Maqedonia, Mali i Zi. M\u00eb duhet t\u2019i ceki edhe shtetet e tjera. Mali i Zi, Maqedonia etj. Pra, t\u00eb jemi t\u00eb gjith\u00eb nj\u00eb sepse as nj\u00ebra pal\u00eb nuk b\u00ebn dot pa tjetr\u00ebn, as tjetra nuk mund t\u00eb b\u00ebj\u00eb pa t\u00eb par\u00ebn p\u00ebr t\u00eb funksionuar normalisht. Kjo \u00ebsht\u00eb… kjo \u00ebsht\u00eb normale p\u00ebr nj\u00eb jet\u00eb normale. T\u00eb bashk\u00ebpunojn\u00eb me nj\u00ebri-tjetrin, t\u00eb kryhen pun\u00ebt. Pra ja, t\u00eb punohet reciprokisht dhe t\u00eb funksionojm\u00eb. Kjo \u00ebsht\u00eb nj\u00eb marr\u00ebdh\u00ebnie e sh\u00ebndetshme p\u00ebr mendimin tim. Do t\u00eb doja q\u00eb t\u00eb gjith\u00eb njer\u00ebzit t\u00eb bashkohen dhe t\u00eb jen\u00eb… nuk kan\u00eb pse t\u00eb jen\u00eb nj\u00eb, le t\u00eb jen\u00eb shum\u00ebs. Por ta ken\u00eb nj\u00eb q\u00ebndrim t\u00eb caktuar, t\u00eb nj\u00ebjt\u00eb apo t\u00eb ndrysh\u00ebm, por t\u00eb respektohet.[\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row]<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"[vc_row][vc_column][vc_column_text][\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Intervistuesja: A mund t\u00eb prezantoheni fillimisht? Olivera Spasojeviq: Po. Un\u00eb jam Olivera Spasojeviq. Para luft\u00ebs kam jetuar n\u00eb Prishtin\u00eb. Tani jetoj n\u00eb Lapnasell\u00eb si person i kthyer, si e kthyer. Un\u00eb jam k\u00ebtu tash 13 vjet dhe jam e lumtur q\u00eb jam rikthyer, duhet ta them k\u00ebt\u00eb. N\u00eb fillim kisha frik\u00eb se m\u00eb kthehej, kjo […]<\/p>\n","protected":false},"author":3,"featured_media":1003,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"footnotes":""},"categories":[22],"tags":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1948"}],"collection":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/users\/3"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=1948"}],"version-history":[{"count":1,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1948\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":1949,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1948\/revisions\/1949"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/media\/1003"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=1948"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=1948"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=1948"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}