https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-content\/uploads\/2023\/01\/Silvana-Marinkovic.mp3<\/a><\/audio>[\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Intervistuesja: A mund t\u00eb prezantoheni p\u00ebr fillim?
\nSilvana Marinkoviq: Un\u00eb jam Silvana Marinkoviq. P\u00ebrndryshe jam nj\u00eb e shp\u00ebrngulur nga fshati Slivov\u00eb. Kam lindur n\u00eb Gra\u00e7anic\u00eb, kam jetuar n\u00eb Gra\u00e7anic\u00eb, por kam qen\u00eb i martuar n\u00eb Slivov\u00eb, ku q\u00eb nga viti 1999 jemi detyruar t\u00eb largohemi nga fshati Slivov\u00eb, q\u00eb \u00ebsht\u00eb rreth 14 kilometra nga k\u00ebtu, n\u00eb drejtim t\u00eb Gjilanit. Sepse nat\u00ebn q\u00ebllonin n\u00eb fshat. At\u00ebher\u00eb kisha dy f\u00ebmij\u00eb t\u00eb vegj\u00ebl. Nj\u00ebri ishte at\u00ebher\u00eb shtat\u00eb muajsh, tjetri ishte tre vje\u00e7. Dhe p\u00ebr shkak t\u00eb siguris\u00eb m\u00eb \u00ebsht\u00eb dashur t\u00eb vij n\u00eb Gra\u00e7anic\u00eb te familja time. Fatkeq\u00ebsisht, t\u00eb nes\u00ebrmen burri im, duke shpresuar se do t\u00eb mund ta mbante fshatin, sepse n\u00eb at\u00eb koh\u00eb t\u00eb gjith\u00eb duhej t\u00eb largoheshin nga fshati p\u00ebr arsye sigurie n\u00eb kolon\u00eb me traktor\u00eb, kush si mundej. Dikush kishte makin\u00eb, dikush kishte traktor; ai mendoi se do t\u00eb mund t’i kthente njer\u00ebzit atje, por nuk mundi. At\u00eb dit\u00eb t\u00eb gjith\u00eb u larguan nga fshati. K\u00ebshtu, un\u00eb u largova nga fshati n\u00eb dat\u00ebn 18 qershor 99 n\u00eb mbr\u00ebmje dhe t\u00eb gjith\u00eb t\u00eb tjer\u00ebt u larguan m\u00eb 19 qershor. Fatkeq\u00ebsisht, po at\u00eb dit\u00eb, burri im u rr\u00ebmbye nga nj\u00eb fqinj shqiptar. Ai u nis n\u00eb rrug\u00eb p\u00ebr n\u00eb Smederev\u00eb, por nuk arriti as deri n\u00eb Gjilan. Ai u ndalua n\u00eb fshatin Llabjan dhe u rr\u00ebmbye s\u00eb bashku me nj\u00eb fqinj dhe nj\u00eb burr\u00eb q\u00eb rast\u00ebsisht erdhi at\u00eb dit\u00eb n\u00eb fshatin Slivov\u00eb p\u00ebr t\u00eb shp\u00ebrngulur nj\u00eb fqinj ton\u00eb. Mir\u00ebpo, q\u00eb nga ajo dit\u00eb atyre u humbet \u00e7do gjurm\u00eb dhe k\u00ebshtu as pas 23 viteve nuk kemi asnj\u00eb informacion p\u00ebr ta n\u00ebse jan\u00eb gjall\u00eb ose jo. N\u00eb fillim kisha informacione n\u00ebp\u00ebrmjet fqinj\u00ebve shqiptar\u00eb se… ishte gjall\u00eb dhe ishte n\u00eb kampe. Ata ishin zhvendosur nga ato kampe p\u00ebr 15-20 dit\u00eb. M\u00ebsova disa her\u00eb se n\u00eb cilin kamp ishte. Normalisht, gjithmon\u00eb i kam lajm\u00ebruar KFOR-it i cili ishte aty n\u00eb at\u00eb koh\u00eb. Megjithat\u00eb, atyre iu desh\u00ebn 15 dit\u00eb p\u00ebr t’u p\u00ebrgatitur dhe p\u00ebr t\u00eb shkuar ta kontrollonin vendin. Mir\u00ebpo, kur shkuan pas 15 dit\u00ebve, natyrisht, ata mund t\u00eb gjenin vet\u00ebm prova se dikush kishte q\u00ebndruar atje, sepse atje posht\u00eb kishte disa batanije, ca pjata t\u00eb hedhura posht\u00eb, t\u00eb thyera. Mir\u00ebpo, njer\u00ebzit nuk u gjet\u00ebn kurr\u00eb. Ishte nj\u00eb makth i madh p\u00ebr ne. F\u00ebmij\u00ebt e vegj\u00ebl, ne ishim t\u00eb shp\u00ebrngulur. Mir\u00ebpo, askush nuk mendonte p\u00ebr at\u00eb se a ishim ne n\u00eb rrug\u00eb, a ishim t\u00eb strehuar diku, a kishim ndonj\u00eb gj\u00eb. Sepse n\u00eb at\u00eb koh\u00eb dola me nj\u00eb tut\u00eb, nj\u00eb maic\u00eb dhe asgj\u00eb tjet\u00ebr. Mir\u00ebpo, p\u00ebr k\u00ebt\u00eb nuk mendoja fare sepse p\u00ebr mua ishte e r\u00ebnd\u00ebsishme t\u00eb dija fatin e burrit tim. Sepse \u00ebsht\u00eb shum\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb kur mendon se brenda nat\u00ebs gjith\u00e7ka shembet dhe gjith\u00e7ka ndryshon. Ndodh di\u00e7ka q\u00eb njeriu m\u00eb s\u00eb paku e pret n\u00eb jet\u00eb. Edhe pas 23 viteve, ne nuk mund t\u2019u g\u00ebzohemi as dasmave apo festave, sepse t\u00eb jetosh n\u00eb pasiguri p\u00ebr 23 vjet, duke mos ditur se \u00e7far\u00eb ka ndodhur sakt\u00ebsisht, \u00ebsht\u00eb shum\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb. \u00cbsht\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb kur d\u00ebgjon histori t\u00eb ndryshme dhe ngjarje t\u00eb ndryshme. Ajo q\u00eb na l\u00ebndon m\u00eb s\u00eb shumti t\u00eb gjith\u00ebve si familjar\u00eb t\u00eb rr\u00ebmbyerve \u00ebsht\u00eb sht\u00ebpia e verdh\u00eb. Dhe \u00ebsht\u00eb gjithashtu shum\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb dhe shum\u00eb e dhimbshme t\u00eb dihet se ka prova dhe t\u00eb dihet se kush e ka rr\u00ebmbyer apo vrar\u00eb dik\u00eb, por ato prova nuk jan\u00eb verifikuar dhe as autor\u00ebt e atyre krimeve nuk jan\u00eb v\u00ebn\u00eb para drejt\u00ebsis\u00eb. As pas 23 vjet\u00ebve askush nuk u d\u00ebnua p\u00ebr ato krime. P\u00ebr bashk\u00ebshortin mund t\u00eb them se e di kush e ka rr\u00ebmbyer, por jo vet\u00ebm q\u00eb nuk u mor\u00ebn n\u00eb pyetje dhe nuk u arrestuan p\u00ebr k\u00ebt\u00eb, por madje u shp\u00ebrblyen. Ata u shp\u00ebrblyen nga KFOR-i dhe nj\u00ebri prej tyre ka filluar t\u00eb punoj\u00eb n\u00eb KFOR e m\u00eb von\u00eb n\u00eb UN. E nj\u00ebri prej tyre ka punuar n\u00eb Policin\u00eb e SHPK-s\u00eb, edhe pse dihet se ata jan\u00eb rr\u00ebmbyes, p\u00ebr k\u00ebt\u00eb ka d\u00ebshmi. Ekzistojn\u00eb edhe deklaratat e fqinj\u00ebve shqiptar\u00eb q\u00eb i kan\u00eb dh\u00ebn\u00eb n\u00eb at\u00eb koh\u00eb. Por ja, pa asnj\u00eb progres dhe pa asnj\u00eb r\u00ebnd\u00ebsi, pavar\u00ebsisht q\u00eb i kemi t\u00eb gjitha k\u00ebto d\u00ebshmi, nuk ka asnj\u00eb r\u00ebnd\u00ebsi p\u00ebr ne familjet. Gjith\u00e7ka \u00ebsht\u00eb shum\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb. \u00cbsht\u00eb gjithashtu e v\u00ebshtir\u00eb t\u00eb jetosh jasht\u00eb sht\u00ebpis\u00eb t\u00ebnde. \u00cbsht\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb t\u00eb jetosh pa asgj\u00eb, por gj\u00ebja m\u00eb e v\u00ebshtir\u00eb \u00ebsht\u00eb t\u00eb jetosh me pasiguri dhe t\u00eb mos e dish se \u00e7far\u00eb ka ndodhur, dhe nuk e din n\u00ebse do t\u00eb zgjidhet ndonj\u00ebher\u00eb dhe n\u00ebse do t\u00eb zbulohet ndonj\u00ebher\u00eb. Sepse, p\u00ebr fat t\u00eb keq, shum\u00eb an\u00ebtar\u00eb t\u00eb familjeve tona kan\u00eb nd\u00ebrruar jet\u00eb pa e ditur fatin e njer\u00ebzve t\u00eb tyre t\u00eb dashur, i cili ka qen\u00eb q\u00ebllimi i tyre i vet\u00ebm n\u00eb jet\u00eb, i cili \u00ebsht\u00eb i nj\u00ebjt\u00eb edhe p\u00ebr mua tani. P\u00ebrve\u00e7se q\u00ebllimi im \u00ebsht\u00eb f\u00ebmij\u00ebt e mi t\u2019i nxjerr\u00eb n\u00eb rrug\u00ebn e duhur, q\u00ebllimi im i dyt\u00eb n\u00eb jet\u00eb \u00ebsht\u00eb ta zbuloj fatin e burrit tim. Mir\u00ebpo, si\u00e7 po q\u00ebndrojn\u00eb gj\u00ebrat tani p\u00ebr tani, nuk mendoj se dikush \u00ebsht\u00eb i interesuar ta zgjidh\u00eb at\u00eb. Se dikush po i fsheh shum\u00eb mir\u00eb provat, po i fsheh autor\u00ebt e atyre krimeve. Prandaj edhe ata jan\u00eb pjes\u00ebmarr\u00ebs n\u00eb ato krime. Mir\u00ebpo, kudo q\u00eb mi kan\u00eb than\u00eb t\u00eb gjitha k\u00ebto, askush nuk kishte konsiderat\u00eb p\u00ebr k\u00ebt\u00eb. Ndon\u00ebse shpesh shkonim n\u00eb takime t\u00eb ndryshme dhe flisnim shum\u00eb dhe jepnim deklarata dhe d\u00ebshmi, kjo nuk e dha frytin e saj. N\u00eb fillim shpresat ishin shum\u00eb m\u00eb t\u00eb m\u00ebdha. Shpresonim se dikush do t\u00eb merrte masa sepse KFOR-i ishte i pari, n\u00eb qershor t\u00eb 99-s\u00eb. N\u00eb gusht t\u00eb vitit 1999 erdhi Policia e UN-s\u00eb, menj\u00ebher\u00eb pas k\u00ebsaj erdhi policia nd\u00ebrkomb\u00ebtare dhe erdhi EULEX-i, por p\u00ebr ne kishte asnj\u00eb informacion, nuk kishte informata. N\u00eb at\u00eb koh\u00eb ne duhej t\u00eb jepnim deklarata \u00e7do tre muaj sepse at\u00ebher\u00eb KFOR-i nd\u00ebrrohej \u00e7do tre muaj. Mir\u00ebpo, KFOR-i q\u00eb ishte prezent dhe t\u00eb cilit ne i jepnim deklaratat n\u00eb at\u00eb koh\u00eb, largohej pas tre muajsh, k\u00ebshtu nuk ka askund. A i hedhin ata k\u00ebto, a i anulojn\u00eb?! N\u00eb fillim ishte d\u00ebshmi me goj\u00eb, pastaj m\u00eb von\u00eb kur pam\u00eb q\u00eb kjo, nuk ka… nuk ja vlente, at\u00ebher\u00eb duheshim q\u00eb t\u2019i shkruanim, q\u00eb t\u00eb kishte nj\u00eb prov\u00eb q\u00eb i kemi b\u00ebr\u00eb ato deklarata.
\nIntervistuesja: Si e mbani mend periudh\u00ebn para luft\u00ebs?
\nSilvana Marinkoviq: Jetohej shum\u00eb m\u00eb e mir\u00eb se tani. T\u00eb pakt\u00ebn nga nj\u00ebra an\u00eb mund t\u00eb shkonim n\u00eb shtrat n\u00eb mbr\u00ebmje t\u00eb qet\u00eb dhe t\u00eb flem\u00eb t\u00eb pa mendime t\u00eb madha. E vetmja gj\u00eb p\u00ebr t\u00eb cil\u00ebn mendonim n\u00eb at\u00eb koh\u00eb ishte se \u00e7ka… plani p\u00ebr nes\u00ebr, \u00e7far\u00eb do t\u00eb b\u00ebjm\u00eb. Mir\u00ebpo, tani \u00ebsht\u00eb krejt ndryshe. Ne biem n\u00eb gjum\u00eb dhe zgjohemi me mendimet tona, \u00e7far\u00eb do t\u00eb ndodh\u00eb m\u00eb pas. A do ta zbulojm\u00eb ndonj\u00ebher\u00eb fatin e t\u00eb dashurve tan\u00eb?
\nIntervistuesja: A mendoni se mund ta l\u00ebm\u00eb pas luft\u00ebn dhe s\u00eb bashku t\u00eb nd\u00ebrtojm\u00eb nj\u00eb shoq\u00ebri m\u00eb t\u00eb mir\u00eb n\u00eb Kosov\u00eb?
\nSilvana Marinkoviq: Epo kjo varet m\u00eb s\u00eb paku nga popullata. Ndoshta… besoj se t\u00eb gjith\u00eb do t\u00eb donin q\u00eb kjo t\u00eb rregullohej, sepse askujt nuk i p\u00eblqen t\u00eb vritet dhe askujt nuk i p\u00eblqen… t\u00eb ndodh\u00eb ajo q\u00eb ka ndodhur dikur. Megjithat\u00eb, nuk varet aspak nga njer\u00ebzit, nga banor\u00ebt. M\u00eb s\u00eb shumti varet nga politikan\u00ebt. Sa i p\u00ebrket Kosov\u00ebs, m\u00eb s\u00eb shumti varet nga Per\u00ebndimi, nga fuqit\u00eb per\u00ebndimore. Un\u00eb mendoj se ata e drejtojn\u00eb politik\u00ebn kryesore. E tyre \u00ebsht\u00eb fjala kryesore n\u00eb gjith\u00eb k\u00ebt\u00eb. K\u00ebt\u00eb kam arritur ta kuptoj nga p\u00ebrvoja ime e deritanishme q\u00eb ata… q\u00eb ishin ata t\u00eb cil\u00ebt i mbrojt\u00ebn autor\u00ebt e atyre krimeve. Se ata i shikonin t\u00eb gjitha ato nga anash, q\u00eb nuk reaguan kurr\u00eb. K\u00ebshtu q\u00eb konsideroj se jan\u00eb… e gjith\u00eb kjo, prej tyre varet e ardhmja e t\u00eb gjith\u00eb atyre q\u00eb jetojn\u00eb n\u00eb territorin e Kosov\u00ebs. Mir\u00ebpo, jam i mendimit se nuk do t\u00eb doja q\u00eb f\u00ebmij\u00ebt e mi t\u00eb q\u00ebndronin k\u00ebtu p\u00ebr t\u00eb jetuar, do t\u00eb preferoja q\u00eb ata t\u00eb largoheshin nga k\u00ebtu. Edhe pse kan\u00eb kaluar 23 vjet, mendoj se p\u00ebr ne serb\u00ebt q\u00eb jetojm\u00eb n\u00eb territorin e Kosov\u00ebs dhe Metohis\u00eb, ende nuk ka liri t\u00eb plot\u00eb, sepse ende nuk jemi t\u00eb lir\u00eb… nuk kemi liri t\u00eb l\u00ebvizjes, nuk kemi liri t\u00eb shprehjes n\u00eb gjuh\u00ebn ton\u00eb amtare. Edhe sot ndodhin incidente t\u00eb ndryshme, qofshin n\u00eb rrug\u00eb, n\u00eb kafene, apo n\u00eb ndonj\u00eb qend\u00ebr tregtare. N\u00eb thelb, ne ende p\u00ebrballemi me k\u00ebt\u00eb, me… me pasiguri, dhe k\u00ebshtu q\u00eb tani p\u00ebr tani ka shum\u00eb pak shpresa p\u00ebr mbijetes\u00eb k\u00ebtu. Dhe po ashtu, sa i p\u00ebrket pun\u00ebsimit, t\u00eb rinjt\u00eb nuk kan\u00eb ku t\u00eb gjejn\u00eb pun\u00eb, nuk kan\u00eb kurrfar\u00eb perspektiv\u00eb.[\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row]<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"[vc_row][vc_column][vc_column_text][\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Intervistuesja: A mund t\u00eb prezantoheni p\u00ebr fillim? Silvana Marinkoviq: Un\u00eb jam Silvana Marinkoviq. P\u00ebrndryshe jam nj\u00eb e shp\u00ebrngulur nga fshati Slivov\u00eb. Kam lindur n\u00eb Gra\u00e7anic\u00eb, kam jetuar n\u00eb Gra\u00e7anic\u00eb, por kam qen\u00eb i martuar n\u00eb Slivov\u00eb, ku q\u00eb nga viti 1999 jemi detyruar t\u00eb largohemi nga fshati Slivov\u00eb, q\u00eb \u00ebsht\u00eb rreth 14 kilometra nga k\u00ebtu, […]<\/p>\n","protected":false},"author":3,"featured_media":1003,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"footnotes":""},"categories":[22],"tags":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1917"}],"collection":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/users\/3"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=1917"}],"version-history":[{"count":1,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1917\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":1918,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1917\/revisions\/1918"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/media\/1003"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=1917"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=1917"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/museumofrefugees-ks.org\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=1917"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}